Proof of Work (w skrócie PoW) oraz Proof of Stake (w skrócie PoS) są najpopularniejszymi „mechanizmami konsensusu” spotykanymi w przypadku sieci blockchain. Pierwszy z nich bazuje na „dowodzie pracy”, drugi natomiast na „dowodzie stawki”, gdzie za bezpieczeństwo sieci odpowiedzialni są tak zwani „walidatorzy”. W tym artykule pokażemy główne różnice pomiędzy nimi.
Proof of Work (PoW) został przyjęty oryginalnie przez bitcoina, w celu uniknięcia możliwości „podwójnego wydatkowania” coinów (chodzi o sytuację, w której te same środki zostają przeznaczone dwa razy do wykonania różnych płatności).
W sieciach PoW transakcje są weryfikowane przez osoby zwane górnikami. Jest to część sieci wykorzystująca moc obliczeniową sprzętu komputerowego do zabezpieczenia łańcucha oraz płynności. W tym celu górnicy tworzą, a następnie weryfikują bloki transakcyjne, a za swoją pracę otrzymują „nagrody blokowe”. Składają się one z nowy wygenerowanych kryptowalut oraz opłat, które za realizacje transakcji ponosili inni użytkownicy.
Proof of Stake, czyli dowód stawki, został wprowadzony już w 2011 roku jako alternatywa dla dowodu pracy (PoW). Jego celem jest pokonanie ograniczeń, które stoją przed PoW, tym problemów ze skalowalnością. Obecnie najpopularniejszą siecią wykorzystującą PoS jest sieć Ethereum, która dokonała migracji z PoW w 2022 roku, w ramach wydarzenia znanego szerzej jako The Merge (z ang. oznaczającego scalenie, połączenie).
PoS w odróżnieniu od PoW nie korzysta z pracy górników i mocy obliczeniowej ich komputerów, a z walidatorów i płynności, którą ci pierwsi zapewniają na podstawie swoich własnych zapasów kryptowalutowych. Walidatorem może zostać każda osoba, która zablokuje określoną ilość swojej kryptowaluty w inteligentnym kontrakcie w ramach sieci blockchain (proces określa się mianem stakingu). Walidator w zamian za to, że „blokuje” swoje tokeny w sieci zarabia na opłatach z transakcji, której zatwierdzał.
Zarówno PoW i PoS to tak zwane mechanizmy konsensusu i ich podstawowy cel jest taki sam: zapewnić sieci blockchain bezpieczeństwo. Oczywiście występują między nimi różnice – co widać było już w pierwszej części tego artykułu. Dotyczą one głównie sposobu weryfikacji transakcji oraz ich zatwierdzenia.
Podstawowe różnice przedstawiono w tabeli poniżej:
RóżniceDowód pracy, czyli Proof of WorkDowód stawki, czyli Proof of StakeKto kopie/waliduje nowe bloki?Wyższa moc obliczeniowa zwiększa szansę na wydobycie blokuWiększa ilość stakowanych monet zwiększa szansę weryfikacji blokuJak odbywa się ten proces?Górnicy kopią kryptowaluty, rywalizując między sobą przy rozwiązywaniu zagadek matematycznychAlgorytm loso przydziela zwycięzcę, uwzględniając liczbę stakowanych tokenówJaki sprzęt jest potrzebny?Specjalny sprzęt górniczy, koparki bazujące na GPU, CPU lub maszyny ASICDowolny komputer lub inne urządzenie z dostępem do InternetuNagrodyOtrzymuje ją osoba, która pierwsza wykopie blokWalidator uzyska część opłaty transakcyjnej z bloku, który walidowałZabezpieczenie sieciWyższa moc obliczenia tym sieć staje się bezpieczniejszaIm więcej kryptowalut jest stakowanych tym większa płynność sieci
Źródło: Opracowanie własne
Chociaż wiele osób uważa, że PoW jest gorszy od PoS – między innymi dlatego, że ten drugi pozwala realizować większa ilość transakcji w krótszym czasie – to dowód stawki również nie jest bez wad. Mechanizm dystrybucji nagród powoduje, że posiadający największą ilość tokenów mogą zdominować cały proces. „Bogatszym” będzie bowiem o wiele łatwiej zostać wylosowanym, a większa ilość tokenów sprawia też, że ich głos przy decyzjach dotyczących na aktualizację sieci również staje się ważniejszy.
Fakt, że sieć Ethereum zdecydowała się zmienić PoW na PoS może jednak spowodować, że ten drugi będzie wybierany jako lepsza alternatywa przez nowe projekty, które będą powstawały w najbliższej przyszłości.
.png)
